World Day of Prayer

 

Światowy Dzień Modlitwy


Tajwan '22

Kuba '16

W-y Bahama '15

Egipt '14

Francja '13

Malezja '12

Chile '11

Kamerun '10

Papua-Nowa Gwinea '09

Gujana '08

Paragwaj '07

RPA '06

Polska '05
 

  Światowy Dzień Modlitwy Kobiet skupia wokół siebie chrześcijanki różnych wyznań. Jest to ruch ekumeniczny o liczącej już 125 lat tradycji.
  Wspólną modlitwę kobiet w intencji biednych, bezrobotnych, pokrzywdzonych na skutek wojny domowej w Ameryce Północnej i napływu biednych emigrantów z Europy i Azji, zainicjowała w 1887 r. Mary Ellen James z Kościoła Prezbiteriańskiego.
  Następnie w roku 1890 dwie członkinie Kościoła Baptystów: Helen Barret Montgomery i Lucy Peabody - wezwały do obchodzenia Dnia Modlitwy w intencji misji zagranicznych. W 1919 r. oba te co roku odbywające się dni modlitwy kobiet zostały połączone i w pierwszy piątek okresu pasyjnego (Wielkiego Postu), odbyło się po raz pierwszy wspólne nabożeństwo.
  Po 1922 r. idea ta rozprzestrzeniła się na inne anglojęzyczne kraje.
  W 1927 r. był już obchodzony jako Światowy Dzień Modlitwy Kobiet.
  Od tego czasu liturgia ŚDMK opracowywana jest kolejno przez chrześcijanki różnych krajów.
  Od 1968 r. Światowy Dzień Modlitwy Kobiet obchodzony jest na całym świecie w ponad 170 krajach w pierwszy piątek marca.
  W 1967 r. powołany został Komitet Międzynarodowy ŚDMK. Co 4 do 5 lat Komitet Międzynarodowy urządza konferencje, na której delegatki poszczególnych Komitetów Krajowych wybierają tematy i autorki liturgii ŚDM na najbliższe 4 lata.
  Pomiędzy konferencjami za sprawy Światowego Dnia Modlitwy Kobiet odpowiedzialny jest Komitet Wykonawczy, z siedzibą w Nowym Jorku, składający się z przedstawicielek różnych regionów świata, reprezentujących 3 największe tradycje chrześcijańskie: protestancką, prawosławną i rzymskokatolicką.
  W 2003 r. podjęto decyzje o połączeniu regionu Ameryki Północnej i Wysp Karaibskich. Obecnie jest 7 regionów: Afryka, Azja, Karaiby i Ameryka Północna, Ameryka Łacińska, Bliski Wschód, Europa, Wyspy Pacyfiku.
  Przedstawicielką Europy w Międzynarodowym Komitecie ŚDM była przez wiele lat (od 2003) Ewa Walter z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP, przewodnicząca Polskiego Krajowego Komitetu ŚDM w okresie od 1993 do 2006. Obecnie przewodniczącą jest Joanna Kamińska z Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego.
  W wyniku ostatnich badań nad historią ŚDM stwierdzono, że w Polsce pierwsze nabożeństwo ŚDMK odbyło się 4 marca 1927 roku w Kościele Baptystycznym w Łodzi.
  W 1948 r. odbyło się nabożeństwo ŚDMK w Kościele Metodystycznym w Warszawie, prowadzone przez Amerykankę, panią Hjordis Wickstroem. Po 13 latach przerwy idea Światowego Dnia Modlitwy Kobiet trafiła ponownie do Polski przez Kościół Ewangelicko-Reformowany (Irena Kurzewska) i Kościół Metodystyczny (Halina Kus).
  Obecnie teksty liturgii Światowego Dnia Modlitwy tłumaczone są na język polski przez luterankę, Małgorzatę Platajs. Tłumaczenia pieśni proponowanych każdorazowo przez komitety krajowe przygotowujące liturgię oraz przystosowanie ich do śpiewania w języku polskim dokonuje Ewa Kononienko-Pawlas, także z Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego.
  W latach ubiegłych przewodniczyła Komitetowi oraz tłumaczyła na język polski liturgie nabożeństwa ŚDMK Halina Kus z Kościoła Ewangelicko-Metodystycznego.
  Od 9 marca 1962 r. regularnie, co roku odbywają się w Polsce ekumeniczne nabożeństwa Światowego Dnia Modlitwy Kobiet i obejmują coraz szersze kręgi wyznawców rożnych Kościołów w wielu miastach.
  Od 1992 roku w pracach przygotowawczych i nabożeństwach ŚDM bierze czynny udział Polski Związek Kobiet Katolickich. Od 2000 roku - Stowarzyszenie Pokoju i Pojednania "Effatha", a od 2001 roku Kościół Greckokatolicki.
  W Tomaszowie Mazowieckim nabożeństwa ekumeniczne ŚDM organizowane są od 1990 roku w luterańskiej kaplicy Zbawiciela, w niedzielę po pierwszym piątku marca. Zainicjowała je i przewodniczy im Ewa Kononienko-Pawlas.

NABOŻEŃSTWA ŚWIATOWEGO DNIA MODLITWY

    • umacniają wiarę w Jedynego Pana i Zbawiciela,
    • zbliżają ludzi różnych ras, tradycji wyznaniowych i kultur,
    • przełamują poczucie izolacji i osamotnienia,
    • pomagają zauważyć innych i nieść ich brzemiona,
    • ułatwiają przeistaczanie wiary i modlitwy w czyn,
    • poprzez wspólną intencję modlitwy tworzą z nas jedną rodzinę